بنا به نقل مشهور اجساد مطهر شهدا سه روز زير آفتاب بر روى زمين مانده بود؛ تا آنكه طائفه بنى اسد به كربلا آمدند. چون شهدای کربلا نه سر در بدن داشتند و نه لباسى بر تن، بنی اسد متحير و سرگردان بودند كه چه كنند؟!
تا اینکه امام سجاد(ع) از سمت صحرا به سوى آنان آمد و شهدا را به آنها معرفى كرد و با راهنمایی ایشان شهدای کربلا دفن شدند.
بنابر مبانى اعتقادى شيعه، متولى كفن و دفن هر امامى، امام بعد از اوست و آمدن امام سجاد(ع) به کربلا با دستور و قدرت الهی بوده است.

امام حسین(ع) پس از آن که از ثابت قدمی یارانش مطمئن گشت، فرمود: »هر کس زنى به همراه دارد، وى را به قبیله بنى اسد -که عموزادگان هستند- بسپارد». على بن مظاهر - یکى از یاران امام(ع) - برخاست و عرض کرد: سرورم براى چه؟ امام(ع) فرمود: «بعد از شهادت من، زنانم اسیر مى شوند و من از اسیرى زنانتان بیمناکم».