بشيربن حذلم مى گويد: وقتی به مدينه نزديك شديم، به من فرمود: وارد مدينه شو و خبر شهادت ابى عبدالله(ع) و ورود ما را به مردم برسان. من در مسجد النبى(ص) با گريه خبر را رساندم. مردم مدینه به سرعت، به راه افتادند و اهل بیت (ع) را در بر گرفتند. سپس على بن الحسين(ع) در ضمن خطبه ای جانسوز فرمود: «به خدا سوگند! اگر پيامبر(ص) به اين گروه سفارش مى كرد كه با ما مبارزه كنند، آن گونه كه درباره ما به آنها سفارش به محبت كرد، هرگز بيش از اين نمى توانستند جنايت كنند». بعد با اهل بیت(ع) وارد مدينه شدند.

سخنان و روشنگری های امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) چنان تاثیری در مردم شام گذاشت که يزيد به رغم خوشحالی اولیه از فتح و کشتن امام حسین(ع) مجبور شد براى كم كردن فشار افكار عمومى به حضرت زينب و دیگر زنان کاروان اسرا اجازه عزاداری دهد و آن حضرت نیز هفت روز با حضور زنان شامی  مراسم عزا برپا كرد و با توجه به نفرت عمومی که این مجالس علیه یزید برمی انگیخت، او دستور تعطیلی آن مجالس را داد و از آن پس می کوشید مقصر پدید آمدن فاجعه کربلا را ابن زیاد معرفی کند.

یزید برای کم کردن فشار افکار عمومی از فاجعه کشته شدن امام حسین(ع) و به اسارت گرفته شدن خاندانش، به اسرای کربلا اجازه داد که عزاداری کنند و حضرت زینب(س) نیز هفت روز در شام مجلس عزاداری برپا کرد و زنان شام نیز به این مجلس می آمدند. سرانجام یزید که از تاثیر این مجلس عزاداری برای حکومت خود بیمناک شده بود، دستور تعطیلی آن را داد و از آن پس کوشید مقصر اصلی پدید آمدن فاجعه کربلا را ابن زیاد معرفی کند.