در كرات منظومه شمسى، مناظر شگفت انگيز فراوانى وجود دارد كه شبحى از آن در پشت تلسكوب‌هاى عظيم امروزي به چشم مى‌خورد که كانال‌هاى منظم و عجيب كره مريخ، حلقه‌هاى زيبا و درخشان زحل و قيافه مرموز زهره از آن جمله‌اند. از هر سيصد ستاره موجود در كهكشان ما، يك ستاره با جرمى بزرگتر از دو برابر خورشيد مى‌باشد و مجموع اختران كهكشان را سى هزار ميليون ستاره تخمين زده‌اند. توده كهكشان «شجاع» در هر ثانيه! شصت هزار كيلومتر از ما دور مى‌شود و همه اينها بخشي از راه‌يابي علم به عظمت و بزرگي عالم است.

بسیاری از مفسرین ستارگان بازگشت کننده و پنهان شونده را که خداوند به آن ها قسم یاد کرده - مطابق حدیث حضرت امیر(ع)- به عطارد، زهره، مریخ، مشترى و زحل تفسیر می کنند، که حرکت شان روی خط مستقیم نیست و در طلوع و غروب شبانه شان از الگوی واحدی در تنظیم فاصله هایشان پیروی نمی کنند. همچنین می توان پنهان شدن آنها را به معنای قرار گرفتن شان در شعاع خورشید یا استقرار در برخی صور فلکی که منجربه ناپیدا شدنشان می شود دانست. به هر حال این تعبیر در سوگند الهی به هدف تحریک اذهان به تفکر بیشتر انجام گرفته است.