حضرت علي(ع) درباره دنيا مي ‏فرمايد: «دنيا مردار است و اگر كسي خواست مردار بخورد حمله سگها را نيز بايد تحمل كند!» يا در بيان ديگر فرمودند: «من دنيا را سه طلاقه كردم كه غير قابل رجوع است». مقصود حضرت اين نيست كه خوردن، آشاميدن، اداره امور مسلمانان و ... بر اساس عدالت را سه طلاقه كرده؛ بلكه حضرت مقام‏ خواهي، حرام ‏طلبي، تعدي و امثال ذلک را سه طلاقه كرده است. در اين فرمايش، باطن دنيا چون خميري است كه از تهوع يا آب دهان افعي به دست آمده باشد! اما باطن عبادت، روح و ريحان و جنت و نعيم است.

آلوسى در ارتباط با امام علی(ع)، فاطمه زهرا(س) و فرزندان آن حضرت مي گويد: «آنان درباره على و فاطمه (ع) چه مى توانند بگويند؟ به جز اينكه على مولاى مومنين و جانشين پيامبر است و فاطمه پاره تن احمد و جزئى از محمد است و امام حسن و حسين(ع) روح و ريحان و دو سرورو جوانان اهل بهشتند. و اين عقيده ارتباطى به رافضى بودن ندارد بلكه آن چه به جز اين عقيده باشد، در نزد من گمراهى است.

در روایات اسلامى فضیلت بسیارى براى این سوره بیان شده است. از جمله: بشارت فرشتگان به روح و ریحان برای تلاوت کننده این سوره در قیامت و بشارت فرشته مرگ هنگام قبض روح؛ و پایان یافتن زندگى قاری این سوره با سعادت و قرار گرفتن در فردوس، همراه با پیامبران و رسولان.