دلیل تاکید بر «طهارت» در قرآن کریم

به چه دلیل خداوند در قرآن کریم این همه بر «طهارت» تاکید کرده است؟

تنها چيزي كه انسان را به خدا نزديك مي كند، نزاهت و پاکی از دنياست؛ زيرا انسانِ متعلقِ به دنيا، به خدا نخواهد رسيد و هر چه انسان را از خدا باز مي دارد، دنياي اوست؛ خواه مال، خواه مقام و خواه حُب نفس باشد. خداوند پس از بيان عبادتهاي غسل، وضو و تيمم، مي فرمايد: راز اين دستور آن است كه شما طاهر شويد. تا انسان طاهر نشود به خدايي كه طيّب است نمي رسد. پس هر دستوري كه او معين مي كند چه دستور عبادي و چه دستور مالي - كه آن نیز به نوبه خود عبادي است - رازش همان طهارت ضمير است و اين طهارت، محبوب خداوند است.

نحوه آگاهي فرشتگان از نيت هاي خوب و بد انسان ها

فرشتگان چگونه از نیتهای خوب و بد انسان ها آگاه می شوند؟

درباره نحوه آگاه شدن فرشتگان از نيت هاي خوب و بد انسان ها از امام كاظم(ع) سؤال شد، حضرت فرمودند: آيا بوي باغ و بستان و بوي كثافت و گنداب يكي است؟ اگر از كنار باغي پر از گل و معطر بگذريد، بوي خوب احساس مي‏ كنيد و اگر بوي بد به مشام انسان برسد، مي ‏فهمد كه اين جا كثافت و زباله است. از بو مي ‏توان فهميد كه از كنار باغ مي‏ گذريم يا از كنار چاه. فرشتگان از بوي خوش تشخيص مي ‏دهند كه در قلب اين مؤمن اراده ‏هاي خير و طيّب و طاهر است و از بوي بد هم مي‏ فهمند كه درون اين شخص، پليدي است.

منظور از «شجره طیّبه»

منظور از «شجره طیّبه» چیست؟

منظور از شجره طیبه هر موجود پاک و پر برکتى است، با چند ویژگى: 1-  داراى رشد و نمو، 2- طیّب از هر نظر، 3- داراى نظام حساب شده اى است که اصل و ریشه آن ثابت و مستحکم است، 5- شاخـه هاى آن در یک محیط پست و محدود نیست، 6-  پربار در هر فصل است، 7-  میوه دادن آن نیز بى حساب نیست... که همه اینها در کلمه توحید و در یک انسان موحّد و در یک برنامه سازنده و پاک می باشد.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام عليٌّ(عليه السلام)

الإيثار فَضيلةٌ، الاحتِکارُ رَذيلةٌ

ايثار، فضيلت است و احتکار رذيلت و فرومايگى

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22