مرحوم طبرسى در «مجمع البیان» نقل مى کند: این آیه نیز درباره گروهى از علماء یهود نازل شده که با دست خود چیزهائى بر خلاف آنچه در تورات آمده بود، درباره صفات پیامبر اسلام(ص) مى نوشتند و آن را به خدا نسبت مى دادند.
جمعي از دانشمندان يهود براي حفظ موقعيت خود اوصاف پيامبر(ص) در تورات را تحريف نمودند که آيه فوق نازل گرديد و شديداً به آنها اخطار کرد. در نقلي ديگر آمده: این آیه درباره«اشعث بن قیس» نازل گردید که به دروغ مى خواست زمین دیگرى را تملک کند، هنگامى که آماده اداى سوگند براى ادعاى خود شد آیه فوق نازل گردید.
«حُيَىّ بن اخطب» با جمعي از يهود حروف مقطعه«الم» را دست آويز خود قرار داده، به پیامبر(ص)گفتند: طبق حساب ابجد، بقاى امت تو بیش از 71 سال نیست. و بنا بر نقلی: نصاراى نجران از تعبير«وَ کَلِمَتُهُ... وَ رُوحٌ مِنْهُ» مى خواستند براى اثبات «تثليث» سوء استفاده کنند، آيه فوق نازل و به آنها پاسخ قاطع داد.
الإمام علىٌّ(عليه السلام)
بالإيثار يُسْتَحَقَّ اسمُ الکَرَمَ
با ايثار است که نام بخشندگى سزامند (آدمى) مى شود
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 24