قرآن در برخی آیاتش تزيين كننده اعمال انسان را «شيطان» معرفي كرده می فرماید: «[شيطان وقتى از درگاه خداوند مطرود شد و كمر به دشمنى فرزندان آدم و گمراه ساختن آنها بست، چنين گفت:] من [لذّات مادّى را] در زمين، در نظر آنها زينت مى دهم و همگى را گمراه خواهم ساخت مگر بندگان مخلَصت را». اما در جاي ديگر از آياتِ قرآن، تزيين اعمال به خدا نسبت داده شده است. راه جمع اين گونه آيات با آيه قبلي اين است كه خداوند اعمالشان را براي آنها تزيين مي كند تا سرگردان شوند. اين تزيين الهى، نوعى مجازات الهى براى افراد بى ايمان و منحرف است.

ابى سعید خدرى نقل می کند که عمر، حجرالاسود را سنگ بدون نفع و ضرر و بی فائده می دانست. امام علی(ع) با اشاره به آیه ای از قرآن، حقیقت خلقت این سنگ و فوائد آن را برای عمر بیان نمود و او را آگاه کرد.

آیه 20 سوره روم به دو نشانه عظمت الهى اشاره کرده: یکى آفرینش آدم(ع) یا همه انسان ها از خاک و دیگر تکثیر نسل انسان و انتشار فرزندان آدم در سراسر روى زمین. با مقایسه  پرده هاى ظریف چشم و سلول هاى فوق العاده حساس و ظریف مغز با خاک متوجه قدرت عجیب آفریدگار می شویم که از آن ماده تیره کم ارزش و فاقد حس و حرکت، چنین دستگاه هاى ظریف و پرارزشى به وجود آورده است.