براى اثبات این مسأله باید بدانیم: اولا جهانى بیرون از وجود ما هست، که حتی منکران هم وقتی به کوچه ها قدم می گذارند در عمل به آن پایبندند. ثانیا ما از وجود جهان بیرون آگاه هستیم. چراکه از موجودات اطراف اطلاعات زیادی داریم. حال با توجه به این مقدمات: جهان خارج، مسلما به درون وجود ما نمى آید، بلکه، ما با استفاده از خاصیت واقع نمائى به جهان بیرون وجود خود، پى مى بریم. این واقع نمائى تنها خواص فیزیک وشیمیائى مغز نیست؛ زیرا این خواص، زائیده تأثرات ما از جهان بیرون است مانند تأثیرغذا روى معده.

سحر در حقیقت به هر کار و چیزی که مأخذ آن مخفی و پنهان باشد گفته می شود که گاهی با نیرنگ و خدعه انجام می شود و گاه با استفاده از عوامل تلقینی و گاه از طریق خواص ناشناخته فیزیکی و شیمیائی و گاه با کمک گرفتن از شیاطین. سحر در اسلام از گناهان کبیره محسوب می شود؛ زیرا باعث گمراهی مردم و تحریف حقایق می شود. اما برای ابطال ادعای مدعیان و از بین بردن اثر سحر در دیگران جایز است.

استفاده از خواص فیزیکی و شیمیائی اجسام، و استفاده از خواب مغناطیسی، هیپنوتیزم و تله پاتی به خودی خود اشکال ندارد؛ اما اگر از آنها برای فریب مردم استفاده شود از مصادیق سحر خواهد بود همان طور که ساحران گذشته از جمله در زمان حضرت موسی(ع) از این امور استفاده می کردند. همچنین با توجه به قدرت فراوان نیروی اراده انسان در پرتو ریاضت، اگر برای تهذیب نفس باشد مشروع است والا نامشروع و مخرب است.