خداوند دو نوع قوانین در جهان هستی دارد. یکی قوانین تکوینی که همه موجودات در برابرش تسلیمند و مخالفتشان باعث نابودی شان می شود. دوم قوانینی است که در تشریع و تعالیم انبیاء وجود دارد و تسلیم بودن در مقابل آنها اختیاری است. البته سرپیچی از این قوانین هم موجب عقب افتادگی و نابودی می شود.
خداوند در آیات 51-53 سوره نحل می فرماید: «آنچه در آسمان و زمین است از آن اوست». خداوند عالم هستی را خلق کرده و قوانین تکوینی را ایجاد نموده، لذا قوانین تشریعی هم باید توسط خالق هستی معین شود و اطاعت نیز مخصوص اوست. اگر پرستش بتها به خاطر شکر نعمت باشد که آنها چنین قدرتی ندارند و اگر برای دفع بلاها و رنج هاست که آن هم از ناحیه خداست و حتی بت پرستان در سختی ها به خدا روی می آورند.
قال علي (عليه السلام):
اَلْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ، وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُکْرِمَ وَفْدَهُ وَ يَحْبُوَهُ بِالْمَغْفِرَةِ.
حج گزار و عمره گزار، واردشدگان بر خداوند مى باشند و بر خدا است که وارد شده بر خود را گرامى داشته، او را مشمول مغفرت و آمرزش خويش قرار دهد.
وسائل الشيعه: 4/116