حضرت موسی(ع) به طور کلی و در امور شریعت از حضرت خضر داناتر است اما در مرحله ای خاص از نبوت خویش با خضر همراهی می کند تا علوم باطنی و تکوینی موردی را که فقط خضر آنها را می دانست بیاموزد؛ چرا که اعطای علم غیب به دست خداست و طبق حکمت خویش هرجا لازم باشد پیامبر خویش را به آن علم آگاه می کند. ضمن اینکه به نظر می آید همراهی موسى(ع) با خضر دانا و آزمایش های الهی تمهیدی خدایی برای بالا بردن درجات اخلاقی موسى(ع) بود.

در انجیل یوحنا، به عنوان یکی از معجزات مسیح ذکر شده که عیسی در مجلسی که شراب تمام شده بود، برای اثبات جلال خود و ایمان آوردن شاگردانش، 4 کوزه پر از آب را به شراب تبدیل کرد. به نظر می آید با توجه به مضرات اثبات شده شراب و حرمت آن حتی در کتاب مقدس، این ماجرا، افسانه دروغینی است. قرآن کریم با احترام فوق العاده ای از حضرت عیسی یاد کرده او را یکی از پیامبران اولوالعزم می داند و شفای بیماران، زنده کردن مردگان و دیگر امور معقول و قابل پذیرش را به عنوان معجزات او یاد می کند.

طبق نقل مفسران آیات 60 تا 64 سوره کهف بعد از پرسش جمعی از قریش درباره عالمی که موسى(ع) مأمور به پیروى از او شد (ماجراى موسى و خضر)، نازل شده و مانند دو ماجرای دیگر سوره کهف حاوی نکات بسیار مهمی می باشد از جمله اینکه: حتى یک پیغمبر اولو العزم که آگاه ترین افراد به محیط خویش است، باز دامنه علمش در بعضى از جهات محدود است و به سراغ معلمى مى رود که به او درس بیاموزد، او هم درس هائى که هر یک از دیگرى عجیب تر است به او یاد مى دهد.