«بروج» جمع «برج» است، و دو تفسیر برای آن بیان شده است: 1. برج به معنای ستاره است. خدا به ستارگان آسمان قسم یاد کرده تا ما را متوجه عظمت جهان هستی بویژه ستارگان بنماید. 2. برج به معنی صور فلکی است. ستارگان دور هم جمع می شوند و به صورت اَشکال مختلف پدید می آیند که هر گاه خورشید در مقابل هر یک از این اَشکال دوازده گانه قرار بگیرد به آن «برج» گفته می شود مثل حوت و اسد، و خدا به این صور فلکی قسم یاد کرده است.

اصل بروج به معنای ظهور است؛ لذا دیوار بلند شهر، یا محل اجتماع لشگر که آشکارتر است را برج می نامند، اما برج های آسمانی که در آیه 61 سوره فرقان آمده اشاره به صورت هاى مخصوص فلکى است که خورشید و ماه در هر فصل و هر موقعى از سال در برابر یکى از آنان قرار مى گیرد مثلا مى گویند: خورشید در برج حَمَل قرار گرفته و...، و بیانگر نظم دقیق مسیر خورشید و ماه در آسمان است و شاهد گویائى است بر وجود پروردگارى که مدبّر عالم است.

خداوند در ارتباط با نظم کرات آسمانی می فرماید: «پر برکت و با عظمت است آن خدائى که در آسمان برج هایى قرار داد». بروج در اصل به معنای ظهور است، و برج های آسمانی اشاره به صورت هاى مخصوص فلکى است که خورشید و ماه در هر فصل و هر موقعى از سال در برابر یکى از آنان قرار مى گیرد، و بروج در قرآن به منزلگاه های آسمانی خورشید و ماه اشاره دارد و می خواهد نظم دقیق مسیر خورشید و ماه را بیان کند و این خود، شاهد گویائی بر وجود پروردگار مدبر است.