خداوند نعمت های بهشتی را در آیات 27 تا 35 سوره واقعه این گونه بیان می فرماید: بهشتیان در سایه درخت سدر بى خار قرار خواهند گرفت که سایه بسیار سنگین و لطیفى دارد، علاوه بر آن سایه درختان خوشرنگ و خوشبوی «طلح» وجود دارد که بنا به نظر بعضی همان درخت موز است. بهشتیان دائما از این سایه های مطبوع و روح افزا بهره مندند و در کنار آبهائى آبشار مانند که منظره فوق العاده زیبا و دل انگیزى دارد به سر مى برند. و از میوه های فراوان بهشتی استفاده کرده و همسرانی گرانقدر دارند.

خداوند متعال در آیات 15 تا 26 سوره واقعه به بخشی از نعمت های بهشتی اشاره نموده است، از جمله: 1- تخت هائى به هم پیوسته. 2- نوجوانانى که همواره در شکوه و طراوت جوانى به سر مى برند گرداگرد بهشتیان مى گردند.3- این نوجوانان زیبا با قدح ها، و کوزه ها، و جام هاى پر از شراب طهور، آنان را سیراب مى کنند. 4- آن ها هر نوع میوه اى که بهشتیان مایل باشند به آنها تقدیم مى کنند. 5- و گوشت پرندگان از هر نوع که بخواهند. 6- همسران پاک و زیبا. 7- در بهشت نه لغو و بیهوده اى مى شنوند، نه سخنان گناه آلود.

خداوند در آیات سوره صافات به مواهب بی شمار بهشتیان پرداخته و می فرماید: «براى آنها روزى معلوم و معینى است، جایگاه آنها در باغ هاى سرسبز و پر نعمت بهشت است، بهشتیان بر تخت ها روبروى یکدیگر نشسته اند و چشم در چشم هم دارند». سپس در توصیف شراب طهور می فرماید: «آن خمر، شراب طهور، نه مایه فساد عقل است، و نه موجب مستى مى شود». در واقع مومنان همواره مورد تکریم و احترامند.