هر کس سوره الرحمن را بخواند خداوند به ناتوانى او [در اداى شکر نعمتها] رحم مى کند، و حق شکر نعمتهائى را که به او داده، خودش اداء مى کند؛ و در قیامت خداوند از این سوره ، مى پرسد: چه کسى در دنیا به محتواى تو قیام کرد؟ او مى گوید: خداوندا! فلان و فلان، در این حال صورتهاى آنها سپید مى شود، و براى هر کس شفاعت کنند وارد بهشت می شود؛ و هر کس آن را بخواند و بعد از آیه «فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبان» بگوید: «لابِشَىْء مِنْ آلائِکَ رَبِّ أُکَذِّبُ» اگر در آن روز یا شب بمیرد شهید خواهد بود.

خداوند دوزخیان را از نعمت های بهشتی محروم دانسته و می فرماید: «دوزخیان خطاب به بهشتیان فریاد مى زنند: مقدارى آب یا آنچه خداوند به شما روزى داده، به ما ببخشید». در حقیقت آنان تمناى مواهب بهشتى را دارند، اما بهشتیان دست رد بر سینه آنان زده و می گویند: «خداوند اینها را بر کافران تحریم کرده است»؛ در حقیقت بهشتیان از بخشیدن این نعمت ها مضایقه ندارند؛ اما دوزخیان نمى توانند از نعمت هاى بهشتى بهره گیرند، در حقیقت این تحریم، یک نوع «تحریم تکوینى» است، همانند محرومیت بیماران از غذاهاى لذیذ و رنگارنگ.