مهمترین فلسفه آن آگاهی ایشان از حال مردمى که در درد و رنج غوطه ورند و همچنین تمرین صبر و تحمل در مقابل سختی ها، می باشد؛ زیرا کسی که در میان ناز و نعمت پرورش یافته، نمى تواند درد محرومان را درک کند و به کمک آنها بشتابد و سختی ها را به جان بخرد. لذا در حدیثی می خوانیم: خدا هرگز پیامبرى را مبعوث نکرد، مگر این که او را به چوپانى گوسفندان گماشت، تا از این طریق چوپانى انسان ها را به او بیاموزد.