امام(ع) در بخشی از خطبه 17 نهج البلاغه از کسى سخن مى گوید که در جهل و نادانى غوطه ور است، ولى خود را دانا مى پندارد و بى آن که اسباب بزرگى آماده کند تکیه بر جاى بزرگان مى زند. سپس امام(ع) به بیان اوصاف و ویژگی های این گونه انسان ها می پردازد.

مفهوم بزرگ شمردن خدا، اعتقاد به بزرگى پروردگار است، اعتقاد به اینکه او برتر از آن است که با چیزى قابل مقایسه باشد. از این رو امام صادق(ع) می فرماید: «خدا برتر از آن است که به وصف درآید».