معنای «بديع» بودن خداوند؟!

چرا به خداوند «بديع» می گويیم؟

«بَدِيْع» از ماده «بَدْع» در اصل به معنى ايجاد كردن چيزى است بدون هيچ سابقه قبلى. لذا به چاهى كه تازه حفر شده «بديع» مى گويند و كارهاى بى سابقه را بدعت مى نامند. هنگامى كه اين واژه در مورد خداوند به كار رود به معنى ايجاد اشياء بدون نياز به آلات و مكان و زمان است.

معنای «بارِىءْ» بودن خداوند؟!

چرا به خداوند «بارِىءْ» می گويیم؟

«بارِىءْ» از ماده «بُرْء» در اصل به معنى بهبودى يافتن از بيمارى يا رهايى از امور ناخوشايند است، سپس به معنى آفريننده اى كه اشياء را بدون كم و كاست و كاملا موزون ايجاد مى كند اطلاق شده. بعضى آن را از ماده «بَرْى» به معناى تراشيدن چوب مى دانند؛ و بعضى نيز تصريح كرده اند كه «بارىء» به معنى كسى است كه اشياء را بدون سابقه و نمونه قبلى ايجاد كرده است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام عليٌّ(عليه السلام)

الإيثارُ أشرَفُ الإحسانِ

ايثار، ارجمندترين نيکوکارى است

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22