معنای «بارِىءْ» بودن خداوند؟!

چرا به خداوند «بارِىءْ» می گويیم؟

«بارِىءْ» از ماده «بُرْء» در اصل به معنى بهبودى يافتن از بيمارى يا رهايى از امور ناخوشايند است، سپس به معنى آفريننده اى كه اشياء را بدون كم و كاست و كاملا موزون ايجاد مى كند اطلاق شده. بعضى آن را از ماده «بَرْى» به معناى تراشيدن چوب مى دانند؛ و بعضى نيز تصريح كرده اند كه «بارىء» به معنى كسى است كه اشياء را بدون سابقه و نمونه قبلى ايجاد كرده است.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمام عليٌّ(عليه السلام)

الإيثارُ أعلى الإحسانِ

ايثار، بالاترين نيکوکارى است

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22