اگرچه در برخی منابع تاریخی و حدیثی اهل سنت و با ذکر تاریخ وقایعی مختلف و متضاد ادعا شده که حکم ازدواج موقت در زمان پیامبر اکرم(ص) نسخ شده، اما تصریح خلیفه دوم به لغو حکم متعه و گزارش های متعدد تاریخی، ما را به این نتیجه می رساند که نسخ مورد ادعا در زمان خلیفه دوم و توسط وی انجام گرفته است. امری که غیرقابل پذیرش است؛ اجتهادی شخصی در مقابل جواز صریح و تشریع پیامبر(ص) است و راه را برای اجتهادات دیگران در مقابل تشریع های الهی باز می کند و نهایتا چیزی از احکام الهی مصونیت پیدا نمی کند.

متعه در عصر پیامبر(ص) حلال بود و سپس عمر از آن نهى کرد، صحیح مسلم از «ابن ابى نضرة» نقل کرده: «نزد جابر بن عبدالله انصارى بودم، گفت : ابن عبّاس و ابن زبیر با هم در مسأله متعه زنان و متعه حج اختلاف دارند. گفت: ما هر دو را در زمان رسول خدا انجام دادیم تا عمر از آن دو نهى کرد، و ما خوددارى کردیم. هم چنین محدّثان و مفسّران و فقیهان اهل سنّت در کتاب هاى خود از خلیفه دوّم نقل کرده اند که؛ «دو نوع متعه در عصر پیامبر(ص) مشروع و جایز بود ولى من از آنها نهى مى کنم: حج به صورت تمتّع و ازدواج موقّت!».