اسلام حدّ و مرزی براى «علم» قرار نداده است. نه حد زمانى؛ زيرا فرمودند: «زگهواره تا گور دانش بجوى» و نه مكانى چون فرمودند: «علم بياموز گرچه در چين باشد»، نه از نظر مقدار تلاش؛ زیرا فرمودند: «اگر ارزش علم را می دانستند به طلبش می رفتند گرچه به ريختن خون و ... باشد» و نه از نظر استاد چون فرمودند: «دانش، گمشده مؤمن است هر جا بيابد، مى گيرد» و نه از نظر چگونگى علم آموزى.

اسلام درباره تحصيل علم توصيه های فراوانی نموده و همگان را به فراگیری همه علوم مفید تشویق می نماید؛ نکته مهم اینست که در این توصیه ها هیچ قید زمانی، مکانی و یا جنسیتی لحاظ نشده است. به عنوان نمونه به دو حدیث از پيامبر اکرم(ص) اشاره می کنیم که فرمود: «طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِيضَةُ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ» و «اُطْلُب الْعِلْمَ مِنَ الْمَهْدِ الَىَّ اللَّحْدِ». بزرگترين نمودار ارزشی كه اسلام به علم مى دهد آن است كه پيامبر(ص) در زمانی كه همه هدفش بسيج توده مردم برای جهاد بود اعلام مى كند كه مركّب قلم دانشمندان از خون شهيدان برتر است.

خداى متعال در آیه 110 سوره مائده خطاب به مسیح(ع) می فرماید: 1- «تو را با روح القدس تقویت کردم». 2- «با مردم در گهواره و به هنگام بزرگى و پختگى سخن مى گفتى». 3- «کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو تعلیم دادم». 4- «از گِل به فرمان من چیزى شبیه پرنده مى ساختى سپس در آن مى دمیدى و به اذن من پرنده زنده اى مى شد». 5- «کور مادرزاد و کسى که مبتلا به بیمارى پیسى بود را به اذن من شفا مى دادى». 6- «مردگان را به اذن من زنده مى کردى». 7- «بنى اسرائیل را از آسیب رساندن به تو باز داشتم».