چهار راه و معیار، براى شناخت پیامبران راستین از مدّعیان دروغین وجود دارد: 1- اعجاز. 2- مطالعه محتواى دعوت آنها. 3- ملاحظه قرائن مختلف، پیرامون مدّعى نبوّت و سوابق و حالات و محیط او و کسانى که به وى ایمان آورده اند و وسائلى که براى نشر دعوت خود از آنها استفاده کرده و ... . 4- شناسایى از طریق اخبار و معرّفى پیامبران گذشته.

یکى از نشانه هاى روشن پیامبران راستین در مقایسه با مدّعیان دروغین این است که در مقابل دعوت به سوی خدا پاداشی از مردم نمی خواهند و انگیزه هاى الهى دارند؛ چنانکه قرآن بارها به این ویژگی آنها اشاره کرده: «وَ مَا اَسْئَلُکُمْ عَلَیهِ مِنْ اَجْر».

مؤمنان راستین، افرادی متواضع  و مجذوب پروردگارند که تسبیح و حمد او را می گویند  و با او در دل شب به مناجات می پردازند، امیدشان باعث عصیان، و ترس از پرودگار موجب یأسشان نیست. آنها بندگان خدا را در نعمتهایی که دارند شریک می کنند.