در منابع اهل سنت و شیعه از پیامبر(ص) نقل شده که، منظور از قربى اهل بیت و نزدیکان پیامبرند. مثلا در کتاب فضائل الصحابه، مستدرک الصحیحین، الدُرّ المنثور، شواهد التنزیل و... این مطلب بیان شده است.
منظور از ذوى القربى، نزدیکان پیغمبر(ص) است و محبت آنها وسیله اى براى قبول امامت و رهبرى ائمه معصومین(ع) و پشتوانه اى بر اداى رسالت است. و معنی که برخی علماء بیان کرده اند مثل اطاعت الهی و محبت به بستگان خود و...، نه با محتواى آیه سازگار است و نه با شأن نزول و سایر قرائن تاریخى و روائى.
«عَمرو بن جَمُوح» که پيرمردی بزرگ و ثروتمند بود، از پیامبر(ص) پرسيد: از چه چيز و به چه کسانى صدقه بدهم؟ آيه فوق نازل و پاسخش را گفت.
رسول الله (ص)
الصائم في عبادة الله و ان کان نائما علي فراشه، ما لم يغتب مسلما
روزه دار گرچه در بستر خفته باشد، تا زماني که غيبت مسلماني را نکند، در عبادت خداست
ميزان الحکمة 6 / 392