هنگام حرکت حضرت سیدالشهداء(ع) از مدینه، محمد حنفیه از باب خیرخواهی به امام پیشنهاد کرد که به یمن، یا جایی دور از چشم مردم بروند. امام نیز فرمودند، تحت هیچ شرایطی تن به ذلت نمی دهند و با یزید بیعت نمی کنند. سپس امام برادر خود محمد حنفیه را به عنوان مخبر خود در مدینه، مأمور به ماندن در شهر کردند و در وصیت نامه ای سرشار از مضامین عالی هدف قیام خود را اصلاح امت رسول خدا(ص) از انحرافات، احیای امربه معروف و نهی از منکر و احیای سیره حضرت رسول(ص) و امام علی(ع) اعلام کردند.

یکی از مسلمانان با دو مسیحی به تجارت رفت. در اثناى راه مسلمان بیمار شد و از دنیا رفت. وی وصیت نامه اى نوشت و در اموال خود مخفی کرد. همسفرانش متاع گران قیمت او را برداشتند و بقیه را به ورثه اش باز گرداندند. وقتی ورثه قسمتى از اموالش را نیافتند مطلب را با همسفرانش در میان گذاشتند اما آنها انکار کردند. ورثه هم به پیامبر(ص) شکایت کردند. آیه فوق نازل شد و حکم این کار را بیان کرد.