یکى از نشانه هاى روشن پیامبران راستین در مقایسه با مدّعیان دروغین این است که در مقابل دعوت به سوی خدا پاداشی از مردم نمی خواهند و انگیزه هاى الهى دارند؛ چنانکه قرآن بارها به این ویژگی آنها اشاره کرده: «وَ مَا اَسْئَلُکُمْ عَلَیهِ مِنْ اَجْر».
این آیه درباره مقتسمین نازل شد که بر سر راه مردم در ایام حج می ایستادند تا ذهن آنها را نسبت به قرآن و اسلام بدبین سازند، و بگویند: محمّد(ص) دین تازه اى نیاورده بلکه همان افسانه هاى دروغین پیشینیان است.
یاد گرفتن سحر در اسلام حرام است اما طبق روایات اگر برای ابطال سحر ساحران و سحر مدعیان دروغ گو باشد یاد گرفتن آن اشکالی ندارد.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ
نَفَس کسى که بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
امالى شيخ مفيد، ص 338