صدرالدين محمد بن ابراهيم شيرازى معروف به «ملاصدرا» در سال 979 ق در شيراز متولد شد و در سال 1050 در بصره وفات يافت. تحصيلات ابتدايى اش را در شيراز و تكميل معلوماتش را در اصفهان نزد شيخ بهايى و ميرداماد به پايان برد و سپس مدتی در كهك به تصفيه نفس و تاليف پرداخته، بعد از آن تا پايان عمر در شیراز به تدريس پرداخت. از وی حدود 50 كتاب و رساله و ... به جا مانده که بزرگ ترين كتاب او «اسفار» است.
تورات به معنى شریعت و قانون مى باشد و به کتابى که از طرف خداوند بر موسى(ع) نازل گردید گفته می شود. تورات داراى پنج سفر است و غیر از اسفار پنجگانه تورات، بقیه کتب، آسمانى نیستند و بعدا نوشته شده اند، حتی زبور داود(ع) که آن را به عنوان مزامیر مى نامند.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ کِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ
نَفَس کسى که بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست .
امالى شيخ مفيد، ص 338