واژه «لُمَزَه» و «هُمَزَه»، صيغه مبالغه بوده و دارای يك معنى هستند، و اشاره به غيبت كنندگان و عيب جويان دارند. مفسران در معنی این دو واژه آرای متفاوتى دارند؛ گروهی معتقدند «هُمَزه» به معنی غيبت کننده و «لُمَزه» به معنی عيب جو می باشد. برخي دیگر «همزه» را به کسي اطلاق می کنند که با اشاره عيب جويی مي کند و «لمزه» را به کسی اطلاق می کنند که با زبان، اين عمل زشت را انجام می دهد و ... و برخی نيز اين دو واژه را به يک معنی می پندارند.

خداوند در سوره حجرات، از گمان بد، تجسس و غيبت نهی مي کند، اما روی غیبت تاکید بیشتری دارد و آن را به خوردن گوشت برادر مرده تشبیه مي کند. از نکاتی که در این تشبیه نهفته است می توان به مواردی اشاره کرد، مانند: 1- فرد غائب همچون مرده قدرت بر دفاع از خويش ندارد و هجوم بردن بر او بدترين نوع ناجوانمردى است. 2- بى شك خوردن گوشت مرده سرچشمه انواع عوارض و بيمارى ها است. 3- موارد جواز غيبت، مانند موارد اضطرار به اكل ميته است كه بايد به حداقل قناعت شود.