امام علي(ع) درباره ويژگي هاي منحصر به فردِ «قرآن» می فرماید: «قرآن، پند دهنده اى است كه هرگز كسى را نمى فريبد، هدايتگرى است كه هيچ گاه گمراه نمى سازد، سخنگويى است كه هرگز دروغ نمى گويد، هيچ كس در كنار اين قرآن ننشسته جز اينكه از كنار آن با زياده يا نقصانى برخاسته؛ زيادتى در هدايت يا نقصانى از كوردلى و جهالت، و بدانيد هيچ كس با داشتن قرآن، فقر و بيچارگى ندارد و هيچ كس بدون آن بى نيازى نخواهد داشت، پس براى درمان بيمارى هاى خود از قرآن شفا بطلبيد؛ چرا كه در قرآن شفاى سخت ترين بيمارى ها يعنى كفر و نفاق و جهل و ضلالت است».

خداوند در قرآن می فرماید: «به خاطر ظلمى كه از يهود صادر شد، و نيز به خاطر سنگ اندازی های آنان در راه خدا، بخشى از چيزهاى حلال را كه بر آنها حرام كرديم، به خاطر ربا گرفتن، در حالى كه از آن نهى شده بودند؛ و خوردن اموال مردم به شیوه باطل؛ و براى كافران آنها، عذاب دردناكى آماده كرده ايم». در واقع خداوند بر اساس دلایلی برخی حلال ها را بر قوم یهود حرام نمود، همانند: نخست ستمى كه اينها بر خود و ديگران روا مى داشتند. آنان از راه های حرامی مانند ربا خوارى، كم فروشى و تقلّب در معامله ارتزاق مى نمودند.