امام علی(ع) عصیان بنده در برابر خداوند را اینگونه به تصویر می کشد: «تصور كن در همان هنگام كه تو از خداى خود روى مى گردانى او [با دادن انواع نعمتها] به تو روى مى آورد، تو را به خويش فرا مى خواند و در زير پوشش فضل و رحمتش قرار مى دهد در حالى كه تو به غير او روى مى آورى، به خدا، اگر اين وضعى كه تو با او دارى (عصيان در مقابل محبّت خداوند) در ميان دو نفر كه در نيرو و توان مساوى بودند وجود داشت تو نخستين كسى بودى كه خود را به سبب اخلاق ناپسند و كردار بد نكوهش مى کردی [چه رسد به اینکه او خداست و تو بنده]».

واژه «كریم» از ماده «کرم»، که به گفته «راغب» اگر وصف انسان باشد به معنى اخلاق پسنديده اى است كه از او ظاهر مى شود و اگر توصيف خدا باشد به معنى احسان و انعام آشكار اوست. مفسّران در تفسير واژه «كريم» به عنوان وصف خداوند، تعبيرات مختلفى دارند كه دليل خاصى بر هيچ كدام از تفسيرها نداريم؛ امّا چون كَرمِ خداوند كامل ترين نوع كرم است، همه آن مفاهيم در آن جمع است. اين واژه در قرآن، گاه وصف روزى قرار گرفته، گاه وصف فرشتگان و گاه وصف عرش و گاه وصف قرآن و هر يك از اين امور داراي نوعی كرامت و ارزش والا است.