از نشانه‌ها و صفات شيعه واقعي، داشتن «خوف و رجاء» است كه براى حركت به سوى كمال، به اين دو نيروي پيش برنده و بازدارنده احتياج است و امام(ع) به آن دو اشاره كرده مى‌فرمايد: «اگر از غضب خدا مى‌ترسى، گناه نكن كه اگر گناه كنى خوف تو دروغين است و اگر اميد به رحمت خدا دارى، بايد كارى كنى كه مورد رحمت خدا قرار گيرى و اگر چنين نكنى، اميدواري ات دروغين است». بنابراين براي شناخت انسان‌هاى باايمان بايد به سراغ دو نشانه آن كه «خوف و رجاء» است رفت.

در رابطه با جسم دو عصب سمپاتيك و پاراسمپاتيك وجود دارند كه بدن را كنترل مي كنند. دو نيرو هم در رابطه با روح وجود دارند تا فعاليت هاى روحى به نحو متعادل انجام گيرد: نيروى محركه «اميد» و نيروى دافعه «خوف از عذاب». اين دو نيرو در هر انسان بايد هماهنگ عمل كنند؛ چراکه اگر اميد تنها باشد اين اميد گناه پرور است و انسان زير لواى اين اميد دست به هر معصيت و جنايتى خواهد زد و خواهد گفت: خدا ارحم الراحمين است و بالاخره در اثر عدم نيروى كنترل كننده، ترمزى براى اعمال او نبوده و به پرتگاه سقوط خواهد كرد.