عمر از طرفی از نشر حدیث و تدوین و کتابت آن جلوگیرى کرد و از طرفى دیگر به گروهى از احبار و رهبان ها از قبیل کعب الأحبار و وهب بن منبه که در ظاهر اسلام آورده بودند اجازه داد که براى مردم سخن بگویند. در نتیجه جامعه اسلامى با حجم زیادى از اسرائیلیات در حدیث مواجه شد.

اماميه معتقدند: نصب امام، لطف است و لطف بر خداوند واجب است. اسماعيله نيز به اين وجوب کلامي معتقدند، زيديه در باب امامت، به نصّ اعتقاد دارند و اکثريت قاطع معتزله، امامت را واجب مى دانند. فرقه اباضيه از خوارج به وجوب امامت اعتقاد دارند ولي الباقي خوارج اعتقاد به وجوب امامت ندارند، اهل سنّت نصب امام بر مسلمانان را واجب و وجوب آن را نقلى مي دانند، وهابيان امامت را واجب شرعى و کفايى مى دانند.

وهّابیّان معتدل داراى ویژگى هایى هستند، از جمله: 1- مسلمانان را متّهم به شرک نمى کنند و از خون ریزى بیزارند، به عقاید دیگران احترام مى گذارند و برچسب کفر و بدعت به دیگران نمى زنند. 2- از«گفتمان» منطقى و دوستانه بین مذاهب اسلامى استقبال مى کنند. 3- مظاهر جدید و مثبت زندگى امروز را که دلیلى بر حرمت آن در کتاب و سنّت نیست، بدعت نمى شمرند. 4- به زنان اجازه مى دهند که با حفظ حجاب اسلامى و موازین عفّت به تحصیل علم و فعّالیّت هاى مفید اجتماعى بپردازند. و... .