«درایه» در لغت از ریشۀ «دَرَیَ» به معنای شناخت و دانستن است. در اصطلاح نیز به علمی می گویند که از سند حدیث و متنِ آن و کیفیت حمل حدیث و آدابِ نقل آن بحث می کند. به وسيله این علم، طبقه‏ بندى حديث از قبيل: متواتر، مستفيض، صحيح، ضعيف، موثق، حسن، مرسله، مقطوعه، مضمره بودن و ... شناخته مى‏ شود و از پيش نيازهاى اجتهاد است. هدف این علم مشخص کردنِ روایاتِ معتبر از غیر معتبر و نیز شناختنِ کلمات و اصطلاحات علوم حدیثی می باشد.

رواياتي كه تعداد و اسامي اصحاب امام زمان(عج) را مشخص كرده مستفيض هستند؛ ولى روايتى كه اسامى و شهرهاى آنها را نقل كرده ضعيف السند است. مطابق روايت «ابن طاووس» تنها اسامي حدود 240 نفر از آنها بيان شده است و لذا احتمال دارد نام شخص ميان ديگر نفرات باشد.

حرکت جوهری توسط ملاصدرا مطرح شده است. براساس این نظریه ماده اجسام، وجودى است سیّال، که دائماً ذاتش دگرگون مى شود و هر لحظه وجود تازه اى است که با وجود قبل فرق دارد، اما چون این دگرگونیها با هم اتصال دارد یک شىء محسوب مى شود. نتیجه اش این است که دائماً خداوند دست در کار خلقت و آفرینش جدیدى است، و دائماً ما مستفیض از فیض ذات او هستیم، آیه «وَ کُلَّ یَوْم هُوَ فِى شَأْن» را نیز به این معنى تفسیر کرده اند.

برخى مى گويند: بحث از «علائم ظهور» به خاطر ضعيف السند بودن اغلب روايات آن بى فايده است. در جواب می گوییم: بسيارى از اخبارِ علائم ظهور، صحيح السند، بلكه مستفيض يا متواتر است. علاوه بر اينكه تعداد بى شمارى از آنها مضمونى واضح و روشن دارند به درجه اى كه در حكم «صريح» در موضوع خود می باشند. ضمن اینکه وجود روايات ضعيف در تمام موضوعات دينى و خبرهاى مختلف وجود دارد، و اين مسئله باعث نمى شود كه انسان محقق دست از بحث و بررسى آن بردارد؛ بلكه وظيفه دارد كه با روشى صحيح به بررسى سندى آنها بپردازد.