«على بن يقطين» يكى از شاگردان برجسته ی امام کاظم(ع) بود. او، هم داراى شهرت و شخصيت اجتماعى بود و هم يكى از دانشمندان زمان خود به شمار مى‏ رفت و با استفاده از همین مقام و موقعيت، منشأ خدمات ارزنده‏ اى براى شيعه بود. با موافقت امام كاظم(ع)، او  وزارت هارون را پذيرفت. بعدها نيز چندين بار خواست استعفا نمايد، ولى امام موافقت نكرد، هدف امام از تشويق على به تصدى اين منصب، حفظ جان و مال و حقوق شيعيان و كمك به نهضت سرّى آنان بود. او در پرتو اين خدمات، همواره مورد حمايت امام كاظم(ع) بود.

گسترش اسلام در مدينه بين انصار موجب شد كه جمعى تصميم بگيرند كه مخفيانه در سفر حج با پيامبر(ص) ملاقات كنند و درباره امور خود و دعوت آن حضرت به مدينه با او صحبت نمايند. اين جمعيت 72 نفر بودند، (70 مرد و 2 زن) كه مخفيانه به صورت بسيار سرّى پس از گذشتن دو ثلث از شب يكى يكى در مكان معيّنى به حضور آن حضرت رسيدند. عباس عموى پيامبر(ص) نيز با آن حضرت بود، در مورد اين كه از پيامبر(ص) به خوبى دفاع كنند بسيار سخن گفتند آنها وعده همكارى دارند و پيامبر(ص) نيز وعده وفادارى داد.