امام علی(ع) مى فرمايد: «[یکی از عوامل اختلاف حديث اين است كه] كسى از رسول خدا(ص) چيزى را شنيده است، امّا به صورت صحيح آن را به خاطر نسپرده و در آن اشتباه نموده، هر چند از روى علم و عمد به آن حضرت دروغ نبسته است. اين حديث آميخته با خطا در اختيار اوست و آن را روايت و به آن عمل مى كند و مى گويد: من آن را از رسول خدا(ص) شنيده ام». لذا در علم درايه يكى از شرايط قبول حديث را «ضابط بودن» راوى شمرده اند، كه بايد هوشيار باشد، مطلب را خوب بگيرد و خوب منتقل كند.

برخى از اهل سنت به گمان آنكه احاديث مهدويت تماماً از جعل شيعه بوده يا لااقل در سندهاى آن، افراد متهم به تشيع وجود دارد را رد كرده اند؛ درحالیکه مدار در روايات مهدى(عج)، عدالت و ضابط بودن اوست با قطع نظر از اينكه عقيده او چيست، مگر آنكه از اسلام خارج شده باشد. چه بسيارند كسانى كه هيچ نسبتي با تشيع ندارند؛ ولى در عين حال اين احاديث را نقل كرده اند.