«تقیّه» بر دو قسم است: 1. «تقیّه خوفی» که همان کتمان کردن عقاید از دشمن برای حفظ جان و جلوگیری از ریختن خون انسان است، از نمونه هاي قرآني اين قسم مي توان به داستان «اصحاب کهف» و «عمار یاسر» اشاره كرد. 2- «تقیّه مداراتی» که به معنای همراهی با دشمن در عقاید و رفتار است؛ نه بخاطر ترس از جان بلکه به خاطر وحدت و اتحاد بیشتر. سفارش امام صادق(ع) مبني بر شركت در نماز جماعت اهل سنّت، عيادت از بيمارانشان، شركت در مراسم تشييع جنازه آنها و ... از مصاديق تقيّه مداراتي است.

درباره روایتي كه مي گويد: "هنگامى كه قائم(عج) قيام كند، مسجد الحرام و مسجد نبوى را به اساس خود باز مى گرداند" بايد گفت: اولاً سند اين روايت ضعیف و مرسل است. ثانياً بر فرض صحتِ روايت، ممكن است این طور توجيه شود که از آنجا كه برخى از قسمت های اين دو مسجد توسط سلاطين جور به جهت ريا و ديگر اهداف و يا با مال حرام و غصبى ساخته شده، براى آنكه آثار ظالمين باقى نماند آنها را خراب مى كند و به جاى اصلى آن باز مى گرداند.