کتاب «ذخائر العقبى فى مناقب ذوى القربى» یکى از مهم ترین و معتبرترین منابع مربوط به مناقب و فضائل اهل بیت پیامبر اکرم(ص) است که توسط احمد بن عبد الله بن محمد محب الدین طبرى شافعى (615 ـ 694ق) تالیف شده است. او از مورخان و محدّثان معتبر اهل سنت به شمار مى رود و کتاب‌های بسیار معتبرى در زمینه فقه، تاریخ، رجال و حدیث تالیف و تدوین کرده است که مورد استفاده دانشمندان پس از او مثل ذهبى، ابن حجر عسقلانى، یافعى و شوکانى قرار گرفته است. او بسیارى از مطالب تاریخى و رجالى و احادیث مربوط به عقاید و تاریخ تشیع را در آثار خود آورده است و در نقل آنها هیچ تعصب و عنادى نشان نداده و در نهایت انصاف به گردآورى فضایل و مناقب خاندان پیامبر(علیهم السلام) پرداخته است. کتاب «ذخائر العقبى» از مهم ترین کتاب هاى او در این زمینه مى باشد. علماى بزرگ شیعه نیز در مقام مناظره با مخالفان اهل بیت(علیهم السلام) به آن احتجاج و استناد مى کنند. او در مقدمه کتاب مى نویسد که: «واجب بودن محبت اهل بیت پیامبر اکرم(ص) مرا بر آن داشت تا روایاتى که در مناقب و تعریف مقامات شریفه آن بزرگواران و بلند مرتبگى ایشان آمده است را در یک مجموعه تدوین کنم، باشد که موجب بخشودگى گناهان ما نسبت به حقوق آنان شود.

ابوالعباس احمد بن عبدالله بن محمد بن ابى بکر بن محمد محب الدین طبرى شافعى (615 ـ 694 ق) یکى از فقها و محدثان بر جسته اهل سنت به شمار مى رود. او در مکه متولد شد و در همان شهر وفات یافت. وى براى ارتقاى دانش دینى و مذهبى خود به ویژه در زمینه فقه و حدیث به مناطق مختلفى مثل یمن مسافرت کرد و از حضور اساتید بر جسته زمانش بهره برد.

در بیش از 30 کتاب معروف اهل سنت، روایات متعددى مبنی بر این که آیه فوق در شان على(ع) نازل شده است، آمده. از جمله: محبّ الدین طبرى در«ذخائر العقبى»، صفحه 88 و علامه قاضى شوکانى در تفسیر«فتح القدیر»، جلد 2، صفحه50 و در«جامع الاصول»، جلد 9، صفحه 478 و در«اسباب النزول» واحدى، صفحه 148 و در«لباب النقول» سیوطى، صفحه 90 و....