خطیب بغدادى نقل مى کند: ابوالحسن موسى بن جعفر نزد «سندى» محبوس شد. خواهر سندی از او خواست تا زندانبان آن حضرت باشد؛ سندى اجازه داد آن زن متولى خدمت به حضرت شود. او وضعیت حضرت را چنین تعریف مى کند: "هنگامى که حضرت نماز عشاء را به جاى مى آورد حمد و ثناى خدا کرده و دعا مى نمود و این چنین بود تا این که شب پایان مى پذیرفت. و از آن هنگام در نماز بود تا صبح شده و بعد کمى ذکر مى گفت تا خورشید طلوع کند،...". خطیب همچنین نقل کرده که حضرت را به جهت عبادت و کوشش بسیار، «عبد صالح» می خواندند.

در روایات اسلامی، دو تفسیر درباره آیه «تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ» ذکر شده است. گروهی آن را به نماز عشاء تفسیر کرده اند که مؤمنان راستین، پس از نماز مغرب، برای آن  که نماز عشای آن ها از دست نرود، پیش از نماز عشاء، به بستر نمى روند. اما در روایات و کلمات بعضی از مفسرین، به برخاستن از بستر براى اداء نماز شب تفسیر شده است. پیامبر(ص) می فرمائید: قیام انسان در دل شب براى خشنودى خداست، سپس حضرت(ص) آیه «تتَجافى جُنُوبُهُم» را قرائت فرمودند.