با بررسي تاريخ بشر مي بينيم كه مفهوم پرستش و نیایش از قدیم با زندگی بشر همراه بوده و صنعتی شدن زندگي انسان نتوانسته دین را از زندگی و رفتار مردم جدا سازد. ديگر اينكه رويدادهايى در طول تاريخ بشر به چشم مي خورد كه نشان دهنده كشش ويژه انسان به مسائل مذهبى است، تا آن جا كه گاهى همه امكانات خود را فداى آن كرده است. آری اگر مذهب يك نمود غير اصيل بود، مي ‏بايست در چهارچوبه انگيزه ‏هاى مادّى محدود گردد.

روانشناسان معتقدند همان طور که انسان از نظر جسم چهار بُعدى است، روح و روان او نیز حدّاقل چهار بُعد دارد. اول: «حسّ حقیقت جویی» که سرچشمه تمام علوم و دانش های انسان در مورد جهان هستی می باشد. دوم: «حسّ زیبايي» که باعث جذب و پیدایش زیبایی هایی مثل شعر، نقاشی، معماری و ... می شود. سوم: «حسّ نیکی» که موجب انجام کارهای خوب و اخلاقی مثل عدالت، شهامت، فداکاری و ... می شود. چهارم: «حسّ مذهبی» كه موجب ایمان به مبدأ جهان و نیایش با او می گردد.