شمس الدین ابو جعفر محمد بن زین الدین علی بن حسام الدین ابراهیم بن حسین بن ابراهیم بن ابی الجمهور شیبانی احسائی معروف به ابن ابی الجمهور احسائی (840ق- بعد از 901 ق) یکی از بزرگترین دانشمندان شیعه در قرن نهم هجری است که تقریباً در همه زمینه های علمی مرسوم در آن زمان از طبیعیات و ریاضیات گرفته تا تاریخ و حدیث و فقه متبحر و صاحب نظر بود.
وی در یکی از روستاهای شهر احسای عربستان به دنیا آمده و در همانجا رشد کرد و برای تکمیل مراتب تحصیل و تحقیق به عراق سفر کرد. وی سپس به شهرهای مختلف عراق، عربستان، ایران و شام مسافرت کرده و از حضور علمای آن دیار بهره برد و به ترویج معالم و معارف اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) پرداخت.

او (در سال 1166هـ) در احساء عربستان به دنیا آمد و در بیست سالگی به منظور کسب معارف، عازم کربلا و نجف شد. با شیوع بیماری طاعون در عراق به وطن خود بازگشت و پس از ازدواج به بحرین رفت، سپس دوباره به عراق رفت و بعد از هشت سال برای زیارت امام رضا(ع) عازم ایران شد. در اندک مدتی، در مدارس علوم دینی ایران مشهور شد و درنهایت وارد دربار فتحعلی شاه قاجار شد. در شهرهای ایران به بیان دیدگاه های خود پرداخت و درنهایت بخاطر ادعای بابیت و عقائد انحرافی اش درباره امامت و معاد از سوی بسیاری از علما تکفیر شد و ... .