امام علي(ع) با توصیه به شناخت «همسفر» و «همسایه» می فرماید: «پيش از سفر ببين كه همسفرت كيست و پيش از انتخاب خانه ببين كه همسايه ات كيست». در حقیقت اين سخن امام(ع) واقعيتى است كه بارها آن را تجربه كرده ایم؛ زيرا غالبا به هنگام سفر پرده ها كنار رفته و درون اشخاص آشکار مى شود. آری همسفر نادرست، بى تقوی و يا بخيل و بدخُلق، آرامش را از انسان سلب مى كند، همانند همسايگان بد که سبب سلب آرامش انسان حتى در خانه اش می شوند.

ایشان در شرح احوال «مردگان» می فرماید: «آنها همسايگانى هستند كه هيچ صدايى را پاسخ نمى گويند، به گريه ها اعتنا ندارند! و به همسايه خود کمکی نمى كنند. نه از زيان آنها ترسى است و نه به دفاع آنها اميدى، برون زمين را به درون آن تبديل كرده اند و خانه تنگ و تاريك را به جاى خانه هاى وسيع و غربت را به جاى ديدار اهل و عيال پذيرفته اند و ...». البته این سخن درباره دنياپرستان غافل و بى خبر مى باشد. اما طبق روایات، ارواح مومنین گاه دور هم جمع مى شوند و از حال يكديگر آگاه مى گردند و براى خود مجالسى دارند.

کسى که سوره حدید را بخواند، در زمره کسانى که به خدا و پیامبرش ایمان آورده اند، نوشته خواهد شد؛ و این سوره از مسبحات است که در آنها آیه اى است که از هزار آیه برتر است؛ و کسى که مسبّحات را قبل از خواب بخواند از دنیا نمى رود، تا حضرت مهدى(ع) را درک کند، و اگر قبلاً از دنیا برود در جهان دیگر در همسایگى رسول خدا(ص) خواهد بود.