خداوند در قرآن از «آسمان‌هاى هفت ‌گانه» سخن گفته و می فرماید: «خداوند همان كسى است كه هفت آسمان را آفريد و از زمين نيز همانند آنها را ايجاد كرد». در واقع مقصود از «سماوات سبع»، همان معنى واقعى آسمان‌ هاى هفت ‌گانه است. يعنى مجموعه ‌اى از ستارگان و كواكب عالم بالا؛ و منظور از عدد هفت همان تعداد معروف است و نه کثرت. اما بر اساس آیات دیگر؛ تمام آنچه را که از ستارگان، سيّارات، و كهكشان ‌ها مى ‌بينيم، مربوط به آسمان اول است، و در ماوراى آن شش مجموعه ديگر وجود دارد که هنوز از دسترس علم بشر خارج است.

مراد از آسمان‌هاى هفتگانه، مجموعه‌اى از ستارگان و كواكب عالم بالا است و منظور از عدد هفت همان عدد معروف است نه عدد تكثير به معنى بسيار. از آيات ديگر قرآن نيز بر مى‌آيد كه تمام آنچه از ستارگان و سيّارات و كهكشان‌ها مى‌بينيم مجموعه آسمان اول است و در ماوراى آن، شش مجموعه عظيم ديگر (شش آسمان) وجود دارد كه بعضى برتر از بعض ديگر است و تاكنون از دسترس علم انسان بيرون بوده است.

 در قرآن مجید و خطبه ‏هاى نهج البلاغه (خطبه اول و خطبه 211)، سخن از«سماوات سبع»؛ (آسمانهاى هفتگانه) به میان آمده است. منظور از آسمانهاى هفتگانه همان معنى واقعى کلمه است. آسمان به معنى مجموعه ‏اى از ستارگان و کواکب عالم بالا و منظور از عدد هفت همان عدد معروف است. آنچه را ما از ستارگان ثابت و سیّار و کهکشانها می بینیم همه مربوط به مجموعه آسمان اوّل است.