به گواهي تاریخ، قرآن از روز نخست مورد عنايت همگان به ويژه مسلمانان بوده و پيامبر(ص) شخصا محافظ قرآن بود و پيوسته دستور حفظ و ضبط آن را مى دادند. لذا بسیاری به عنوان «حافظان قرآن» منزلت مهمّى يافتند. علاوه بر توده مردم، دانشمندان اسلامى نیز به اين كتاب توجه داشتند، و دانش هاى بسيارى از قرآن نشأت گرفته است. «كاشف الغطاء» می گوید: «روايات نقيصه به روشنى مردود شناخته شده، به ويژه رواياتى كه ثلث قرآن را افتاده می دانند، ... چگونه ممكن است چنين شده باشد؛ در حالى كه مسلمانان فوق العاده در حفاظت و حراست و ضبط آيات و حروف آن كوشا بوده اند؟».

علماى اسلام قائل به «عدم تحریف قرآن» بوده می گویند: 1. تاریخ گواهی می دهد که قرآن مورد عنايت همگان به ويژه مسلمانان بوده و پيامبر(ص) شخصا محافظ قرآن بود و پيوسته دستور حفظ، ثبت و ضبط آن را مى دادند. 2. شرط پذيرفتن قرآن، ضرورت تواتر آن است و همین شاهدی بر عدم تحریف آن است. 3. علماء اعجاز قرآن را بزرگترين دليل بر ردّ شبهه تحريف می دانند. 4. يكى از روشن ترين دلايل سلامت قرآن، ضمانتى است كه خداوند عهده دار شده تا قرآن را از گزند آفات مصون بدارد. 5. شيعه اماميه به پيروى از معصومین(ع) معتقدند قرآن همواره از هرگونه تحريف مصون و محفوظ بوده است.

بيشتر بنیانگذاران علوم اسلامى از شيعيان بودند كه با همت و كوشش پيگير خود، توانستند علوم مختلف را پايه گذارى كنند. از جمله: ابوالاسود دوئلى مؤسس علم «نحو»، فراهيدى مؤسس علم «لغت و عروض»، معاذ بن مسلم مؤسس علم «صرف»، ابن سكيت پيشواى «ادبيات عربى»، عبدالله بن عباس، جابر بن عبدالله انصارى، اُبَىّ بن كعب، سعيد بن جبير، سعيد بن مسيب و واقدى بنيانگذاران تفسير و ابورافع بنيانگذار علم «حديث» خادم پيامبر(ص) و از دوستان خاص حضرت على(ع) را مي توان نام برد.