وسواس فکری و شکاکیت اعتقادی یکی از بیماریهای خطرناک روحی است که می تواند منجر به کفر و خروج انسان از دایره ایمان گردد. مهمترین منشاء این بیماری جهل، غفلت، انجام اعمال بد و تنهایی می باشد، و مهمترین راههای درمان آن عبارتند از: تحصیل علم و یقین، مراقبت از ایمان و اعتقادات، حضور در اجتماعات مومنین،  شرکت در مجالس اهلبیت(ع) و مجالس ذکر و موعظه، رعایت آداب معاشرت و انتخاب دوست و همسر و همنشینی با علماء دین.

امام در خطبه اول نهج البلاغه، از«فاعل» بودن خداوند سخن به میان می آورد. ولی فاعل بودن خداوند هرگز به معناى انجام حرکت یا استفاده از ابزار و آلات نیست. همچنین حضرت به «بصیر و بینا» بودن خداوند اشاره می نمایدکه به معناى آگاهى از تمام اشیاء است. ضمنا امام(ع) به«وحدانیت و تنهایی» خداوند اشاره کرده و می فرماید: وجود بى نهایت خداوند، نه نیاز به چیزى دارد که از کسى کمک بگیرد و نه از دشمنى هراسان است که از دیگرى در برابر او مدد بجوید، نه شبیه و مانندى که با او انس گیرد.