علاوه بر دلائل نقلى، دلائل عقلى نيز بر اثبات معاد وجود دارد؛ از جمله «برهان حكمت» که می گوید: اگر زندگى این جهان را بدون جهان ديگر در نظر بگيريم پوچ خواهد بود؛ زيرا چه لزومى دارد كه ما هفتاد سال يا كمتر و بيشتر در اين دنيا در ميان مشكلات دست و پا زنيم و بعد از بين برويم و نابود شويم. دليل ديگر «برهان عدالت» است: مسلماً در اين دنيا همه مجرمان، همه كيفر خود را و همه پاكان همه پاداش خود را نمي بينند؛ لذا لازم است دادگاه عدلى باشد كه تمام اعمال نيك و بد در آن حساب شود؛ وگرنه عدالت تأمين نمي شود.

امام علی(ع) در «نهج البلاغه» مى فرمايد: «زاد و توشه برگيريد كه بهترين زاد و توشه تقواست. با اعمال نيك، بر مرگ پيشی گيريد! [و قبل از آنكه مرگ فرصت را بگيرد ذخاير بزرگى از اعمال نيك فراهم سازيد] با چيزى كه از دستان مى رود چيزى را كه براى شما جاودان مى ماند، خريدارى كنيد و [از دنيا] كوچ كنيد! كه به شدّت براى كوچ دادن شما، اقدام شده است. آماده مرگ باشيد كه بر شما سايه افكنده است و از كسانى باشيد كه آنها را بانگ زدند و بيدار شدند و دانستند كه دنيا سراى ابدى نيست؛ لذا آن را با سراى آخرت مبادله كردند».