اولا: مردمی که بعد از بعثت پیامبر اکرم(ص) تا قیامت به دنیا می آیند، بعد از آمد و رفت نسل های مختلف بشر و یادگیری پیام های وحیانی انبیای گذشته به تدریج به قدری از آگاهی و پختگی ذهنی و فرهنگی رسیده اند که با استفاده از تعالیم پیامبر خاتم بتوانند به تنهایی ادامه راه رشد و کمال را بپیمایند.

ثانیا: با استفاده از سلسله ای از اصول کلی و جامع اسلامی ای که با انظباق با نیازهای متغیر جامعه پاسخ گوی آن نیازها در زمان ها و مکان های مختلف می شوند، نیازی به بعثت پیامبر دیگری نیست.

بشر بعد از پیامبر خاتم به مرحله‏ اى از بلوغ فكرى و فرهنگى رسیده كه مى‏ تواند با استفاده مستمر از اصول و تعليماتى كه نبى خاتم به طور جامع در اختيار او گذارده راه را ادامه دهد، بى آنكه احتياج به شريعت تازه‏ اى داشته باشد. به بیانی دیگر در دین خاتم يك سلسله اصول و قواعد كلى و بسيار وسيع و گسترده وجود دارد كه مى‏ تواند بر نيازهاى متغير منطبق شود، و پاسخگوى نیازهای امروز و فردای بشر باشد.

درباره ارتباط با عالم غيب پس از ختم نبوت، دو مسأله وجود دارد: اولا: وحى و ارتباط با عالم غيب وسيله اى براى درك حقايق است، لذا هنگامى كه همه نيازمندى ها تا قيامت در تعليمات پيامبر خاتم(ص) بيان گرديد، قطع اين راه مشكلى ايجاد نمى كند. ثانیا: آنچه بعد از ختم نبوت براى هميشه قطع مى شود مسأله وحى است نه هر گونه ارتباط با ماوراى جهان طبيعت. آری باب الهام و اشراق هرگز بسته نخواهد شد؛ اين ارتباط نتيجه ارتقاى نفس و پالايش روح است و در هر زمان مقدمات و شرائط آن حاصل گردد اين رابطه معنوى برقرار خواهد گشت.