الفاظ ما از روز نخست براى زندگى روزانه ابداع شده لذا به محض خروج از دايره زندگى روزمره، حرف زدن ما با مشكل مواجه مى شود؛ چون الفاظى را براى بيان مفاهيم خود نمی یابیم. از سویی وسعت عالم بعد از مرگ، نسبت به اين جهان، همانند وسعت اين جهان است نسبت به عالم جنين. از این رو تعجبی ندارد، كلماتى را كه در اين جهان با آن سخن مى گوييم نتواند ترسيم كاملى از آن همه شكوه و تنوع نعمت ها از زندگى در جهان ديگر را داشته باشد، حتى تصور آن هم براى ما كه در حصر زندان دنيا هستيم مشكل است.

این لحظه بر مؤمنان راستین آسان مى گذرد، در حالى که براى افراد بى ایمان سخت دردناک است، این به خاطر آن است که شوق لقاى پروردگار و رحمت و نعمت هاى بى پایان او، چنان گروه اول را از خود بى خود مى کند که دردهاى لحظه انتقال را احساس نمى کنند.
در حالى که برای گروه دوم، وحشت مجازات از یکسو، و مصیبت فراق از دنیایى که به آن دل بسته بودند از سوى دیگر، دردهاى لحظه انتقال از دنیا را مضاعف مى کند.