در سوره «کهف» به داستان حضرت خضر(ع) و حضرت موسی(ع) اشاره شده است. در این داستان حضرت موسى(ع) در يك مأموريت ويژه، به دنبال فراگيرى بخشى از علوم، نزد حضرت خضر(ع) آمد؛ علومى كه مربوط به اسرار و حقايق مخفى جهان و زندگى انسان ها بود كه بايد پيامبر اولواالعزمى همانند حضرت موسى(ع) لااقل بخشى از آن را فراگيرد. ولی حضرت موسی(ع) نتوانست بهره زیادی از دانش حضرت خضر(ع) به دست آورد چرا که با عجله و شتاب در قضاوت خویش، خود را از دانش عظیم ايشان محروم نمود.

«نجوا» از ماده «نجوة»  به معنى «سرزمین مرتفع» گرفته شده و هر گونه جلسات سرّى و مخفیانه را شامل مى شود؛ و در قرآن در آیه 114 سوره «نساء» و در آیه 9 سوره «مجادله» به عنوان یک عمل شیطانى معرفى شده و از آن نهی شده است؛ چرا که موجب سوء ظن و بدبینی می شود و بهتر است جز در موارد ضرورت از این موضوع استفاده نشود. البته گاهى حفظ آبروى انسانى ایجاب مى کند از نجوا استفاده شود، مانند: صدقه، امر به معروف و اصلاح بین مردم.

 قرآن در آیه 35 سوره نحل، یکی از وظایف پیامبران(ع) را ابلاغ مبین می داند؛ یعنی آنان نباید به دعوت مخفیانه اکتفا کنند بلکه باید با بیانی صریح و آشکار، دعوت خود را آشکار سازند و به تمام پیامدهای آن تن دهند.