- این عبادت، نه تنها موجب پدید آمدن هیچ بی عدالتی ای نمی گردد، که حتی زمینه شکل گیری عدالت فردی و اجتماعی و رشد شخصیت انسانی و نیل به آرمان های الهی را نیز تأمین می کند.
- روزه به «حكومت عادت و شهوت» بر انسان پايان مى دهد و انسان را از بردگى تمنيات نفسانى رها مى سازد. آزادگى و كمال روحى به پايدارى مقابل خوردنی ها و نوشیدنی ها یا کامجویی های جنسی نيازمند است كه روزه به عنوان تمرینی یک ماهه پديد آورنده آن است.
- روزه درس برابرى و عدالت گستری در ميان افراد اجتماع است؛ با انجام اين دستور مذهبى، افراد متمكن وضع گرسنگان و محرومان اجتماع را به طور محسوس درمى يابند و به كمك آنها می شتابند.
- ضمن اینکه روزه حتی از حیث جسمی نیز اثر مثبت بر بدن دارد و در طب امروز و همچنين طب قديم، اثر معجزه آساى‏ «امساك» در درمان انواع بيماری ها به ثبوت رسيده و قابل انكار نيست.

انسان در ماه مبارك رمضان احساس عظمت مي‏ كند و بزرگي خود را مي‏ يابد؛ مي ‏گويد «من بزرگتر از آن هستم كه آلوده شوم و تن به گناه بدهم». يافتن اين بزرگي در اثر روزه است و مقدمات اوليه روزه گرفتن، امساك و كم ‏خوري است. كساني كه پرخوري مي‏ كنند، هم عمرشان كمتر است و هم به معارف الهي دسترسي ندارند. براي راهيابي به حكمت عالم، چاره ‏اي جز سبك ‏بار كردن درون نيست. آری سبك‏ بار شدن، عامل رسيدن است و گاهي انسان آن چنان سبك ‏بار مي ‏شود كه هم مي‏ رسد و هم مي ‏رساند.