ابوعثمان عمرو بن بحر بن جاحظ از علمای اهل سنّت در ارتباط با امام هادی(ع) می گوید: «هر یک از آنان، عالم، زاهد، ناسک، شجاع، جواد، طاهر و تزکیه کننده اند... این سلسله جلیل القدر براى هیچ خانه اى از خانواده هاى عرب و نه از خانواده هاى عجم اتفاق نیفتاده است». هم چنین شمس الدین محمّد بن احمد بن عثمان ذهبى می نویسد: «در سال 254 هـ.ق ابوالحسن على بن جواد...وفات یافت...او شخصى فقیه، امام و متعبّد بود».

ابن عماد حنبلى درباره شخصیت ایشان می نویسد: «او از فقهاى مدینه به حساب مى آمد. و به جهت شکافتن علم و شناختن اصل و نکات مخفى آن و توسعه در آن، باقر نامیده اند». هم چنین محمد بن عبدالباقى می گوید: «او ثقه، فاضل و از بزرگان اهل بيت بود». از سویی عبدالله بن عامر می گوید: «مناقب او در طول ايّام باقى است و به فضايلش خاص و عام شهادت داده اند»؛ و محمّد بن على صبّان می گوید: «او صاحب معارف و داراى دقايق و لطايف است، کراماتش ظاهر شده، و اشاراتش در سلوک بسيار است»، و... .