او پیشواى بزرگ، مجتهد مطلق، محدّث اصولى و متکّلم نامى و در سرودن شعر بسیار توانا بود. او نویسنده کتابهاى پرشمار و در همه دانشها بر دیگران پیشى گرفت و یگانه دانشمندان سرزمین یمن گشت. وى اجتهاد را آشکار ساخت و به ادلّه عمل کرد و از تقلید اجتناب ورزید و آراى فقهى بى دلیل را ناروا شمرد. در مجموع، او در شمار دانشمندانى است که آموزه هاى دین را نو و زنده کردند.

علّامه محمّد امیر صنعانى از محبّ طبرى نقل می کند: رسول خدا(ص) على(ع) را به پنج تن از پیامبران(ع) تشبیه کرده است. وى مى گوید: ابو الحمراء از پیامبر(ص) نقل کرده است که حضرتش فرمود: «هر که مى خواهد دانش آدم و فهم نوح و بردبارى ابراهیم و زهد یحیى بن زکریّا و صلابت موسى بن عمران را ببیند، على بن ابى طالب را بنگرد».