کمال الدين در باره ذکر فضائل اهل بيت(ع) در قرآن سروده: آنها «العروةُ الوثقى» هستند براى کسى که به آنها پناه بَرَد، فضايل آنها از طريق وحى و إنزال رسيده است، فضايلى در سوره هاى شورى و هل أتى و أحزاب که خواننده قرآن آنها را مى شناسد، آنها اهل بيت مصطفى(ص) هستند؛ لذا محبّت آنها بر مردم واجب شده است.
از امام شافعی سروده های بسیاری در این باره نقل شده از جمله: علی را دوست دارم (و از دشمنان) باکی ندارم ، اگرچه دوستی من آشکار شود و این دوستی فضل خدا است که به هر که خواست می دهد. من بنده آن جوانمرم که هل اتی در شأن او نازل شده. اگر علی مرتضی(ع) جایگاه خویش را آشکار کند، هر آینه مردم همگی برای او به سجده می افتند... . پیامبر(ص) در شب معراج گفت: خداوند دستش را بر روی شانه من گذارد...، و علی(ع) قدمهایش را در جایی گذاشت که خداوند دستش را همانجا گذارده بود.
قال الباقر (عليه السلام):
مَنْ دَخَلَ هذَا الْبَيْتَ عارِفاً بِجَميع ما اَوْجَبَهُ الله عَلَيْهِ کانَ آمِناً في الآخِرَةِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ.
هرکس داخل اين خانه شود، و نسبت به همه آنچه خداوند بر او واجب فرموده آگاه باشد،از عذاب هميشگى روز قيامت ايمن خواهد بود
عوالى اللّآلى: 2/84/227