کمال الدين در باره ذکر فضائل اهل بيت(ع) در قرآن سروده: آنها «العروةُ الوثقى» هستند براى کسى که به آنها پناه بَرَد، فضايل آنها از طريق وحى و إنزال رسيده است، فضايلى در سوره هاى شورى و هل أتى و أحزاب که خواننده قرآن آنها را مى شناسد، آنها اهل بيت مصطفى(ص) هستند؛ لذا محبّت آنها بر مردم واجب شده است.

ابو سالم کمال الدین محمّد بن طلحة بن محمّد بن حسن قرشى عدوى نصیبینى شافعى. مفتى رحّال، در فقه شافعى امام و مرجع، در حدیث و اصول و علم مناظره ماهر و گوى سبقت را در قضاوت و خطابه از دیگران ربوده بود. او سال 652 در حلب وفات نمود. مقدارى از أشعار وى درباره اهل بیت در کتابش«مطالب السؤول» وجود دارد.

وى چنین سروده است: «وأنکحه الطهرَ البتولَ وزاده *** بأ نّک منّی یا علیُّ وآخاهُ/ وشرّفه یومَ الغدیر فخصَّه *** بأ نّک مولى کلّ من کنت مولاهُ»؛ (پیامبر خدا (ص) بتول پاک(س) را به ازدواج وى درآورد و به او فرمود: «اى على تو از منى» و او را برادر خود قرار داد. در روز غدیر به او شرافت داد و او را مخصوص گردانید به اینکه؛ تو مولاى هر کسى هستى که من مولاى او هستم).